Ποντιακός Ελληνισμός. Ποντιακός ξεριζωμός. Δύο ιστορικοί πόλοι περηφάνιας, αίγλης, προκοπής, μα και ασίγαστης οδύνης. Η μεγαλειώδης αξία της Ποντιακής ιστορίας και φυλής, θα μένει μέσα μας αστείρευτη.
Για να εκπέμπει της ψυχής των Ποντίων, τη μοναδική δύναμη. Που δεν δαμάζεται ούτε από τον χρόνο τον αμείλικτο, ούτε από την αμείλικτη φοβέρα των βαρβάρων.
Δέος, σεβασμός, αγάπη, νοσταλγία, γενναιότητα. Πέντε έννοιες που ενσαρκώνονται και βρίσκουν την απόλυτη εφαρμογή τους πάνω στο Ποντιακό γένος, και την ανά τον κόσμο απήχησή του.
Ως Δήμαρχος Περιστερίου, εδώ και 19 συνεχόμενα χρόνια, αισθάνομαι να ξεχειλίζει η τιμή για την Ποντιακή καταγωγή μου. Για τις Ποντιακές ρίζες μου, που πέρα ως πέρα δικαιώθηκαν μέσα από τους καρπούς που έσπειραν βαθιά μέσα στην Περιστεριώτικη γη.
Βαθιά μέσα στην Περιστεριώτικη κοινωνία της απτόητης και πανάξιας προσφυγιάς. Τι τρανότερο μπορεί να υπάρχει!
Πόσο πιο περήφανα θα πρέπει να νιώθω με μόνον αυτό!
Αφού σε μια νύχτα μέσα, τ’ εμέτερον ο παππούς, ο Λευτέρης ο Παχατουρίδης, έκτιζε ολόκληρη εκκλησία, στης Βέροιας τα πονεμένα και προσφυγικά χώματα.
Και το για πάντα χαραγμένο στις πέτρες εκείνες, όνομά του, είναι από μόνο του, η Ποντιακή δημιουργία και η Ποντιακή ιστορία ολόκληρη.
Αυτά τα χνάρια, στις σημερινές συνταρακτικές επετειακές στιγμές, τα σεβαστήκαμε, υποκλιθήκαμε στη βαρύτητά τους και τα τιμήσαμε, καταθέτοντας και εμείς με τη σειρά μας, μέσα από το έργο μας, τη δική μας Ποντιακή ψυχή, όπως από εκείνους τους σπουδαίους την κληρονομήσαμε.
Η ευχή τους και η ευλογία τους έπιασε τόπο. Γιατί εδώ στο Περιστέρι, που σήμερα βρισκόμαστε για να τιμήσουμε την επετειακή και ζοφερή Ποντιακή Γενοκτονία, άνθισαν λουλούδια ευωδίας, και φύτρωσαν δέντρα καρποφόρα πανύψηλα.
Φύτρωσαν προσπάθειες δυναμικές, αποδοτικές και νικηφόρες, όπως και έργα αναγνώρισης, διάκρισης και θαυμασμού.
Για μια πόλη εφάμιλλη του 21ου αιώνα και καταξιωμένη σε ολόκληρο το Πανελλήνιο. Για μια κοινωνία που βίωσε την οδυνηρή προσφυγιά, σήμερα όμως ανταμείβεται γενναιόδωρα.
Όπως αξίζει σε κάθε σύγχρονη, πρωτοπόρα και διαρκώς αναρριχόμενη σε όλους τους τομείς, ανθρώπινη κοινωνία. Εμείς οι Πόντιοι δεν υποκύπτουμε σε δυσκολίες. Δεν σκοντάφτουμε στα δύσβατα. Το αντίθετο.
Αυτά μας προκαλούν για οράματα ψηλότερα και υπερβάσεις θεαματικότερες.
Το μπόι των Ποντίων προγόνων μας, είναι εκείνο που θα βάζει πάντοτε για μας, τον πήχη. Εκείνοι, με δάκρυ και δουλειά πολλή, έγραψαν ιστορία δύναμης, τόλμης, πίστης και αντοχής.
Η μεγαλύτερη τιμή λοιπόν, που όλοι εμείς οι νεώτεροι γόνοι τους, οφείλουμε στην ιστορία τη δική τους, τη μνήμη τους και την ασταμάτητη δημιουργική τους φλέβα, είναι να πάμε, να προχωρήσουμε ενωμένοι και ομόψυχοι, παραπέρα και παραπάνω τα δικά τους βήματα και τα δικά τους αξιώματα, αντίστοιχα.